De kracht van sociale samenhang
Anne Hollander, Kandidaat gemeenteraadslid voor NatúúrlijkHouten
Hoewel een geboren Utrechtse, ik woon pas een jaar of tien in de gemeente Houten, heb ik al van jongs af sterke banden met Schalkwijk - een van de kleine kernen. Mijn moeder is er geboren en er woont veel familie. Als kind kwam ik er vaak. Oma Kool haalde me iedere woensdagmiddag in Utrecht op van school in Hoograven en dan gingen we met bus 107 naar Schalkwijk. Dat was nog een rechtstreekse lijn, via het Plein in Houten! Ik heb als logeetje meegereden in de Tour de Schalkwijk, ik heb met de rommelpotterij meegelopen tijdens carnaval, ik heb gepolderd en in de Wetering gelegen.
Doordat ik grotendeels in Utrecht ben opgegroeid, heb ik van jongs af aan het contrast tussen stad en dorp duidelijk meegekregen. Van beide heb ik de voor- en nadelen ervaren. Toen mijn ouders rond mijn 18e besloten Utrecht te verruilen voor Schalkwijk, ging ik niet met hen mee. Ik koos voor een studentenkamertje in de stad. Toch ruilde ook ik uiteindelijk Utrecht in voor Schalkwijk, de grootste kleine kern van Houten.
Van sociale controle naar sociale samenhang
Mijn oudtante van 91 bewandelde haar levensweg precies andersom. Ze groeide op in Schalkwijk in de jaren 1930-‘40. Om niet te hoeven trouwen of het klooster in te moeten, koos zij ervoor om als handwerklerares het dorp te verlaten en in Utrecht neer te strijken. Ik snap haar: vroeger was de sociale druk in het dorp nog groot. Je hoorde bij een bepaalde kerk en stand en gedroeg je daarnaar, anders werd er over je gekletst. Daar danken de Schalkwijkers nog steeds hun carnavalsnaam ‘De Platneuzen’ aan. Altijd met hun neus tegen het raam geplakt naar elkaar zitten loeren. Bij wijze van spreken dan. Ik kan me voorstellen dat die sociale controle destijds beklemmend was. Gelukkig zijn de tijden veranderd en is sociale controle in de kernen overgegaan in sociale samenhang met voldoende bewegingsvrijheid, maar ook met zorg en aandacht voor elkaar.
In onze huidige samenleving ligt de wereld figuurlijk aan je voeten. Met veel individuele vrijheid. Dat is fijn, maar het heeft ook een keerzijde. We voelen ons minder met elkaar verbonden, minder verantwoordelijk voor de mensen en de wereld om ons heen. Veel mensen zijn stiekem eenzaam. Ik geloof daarom sterk in de kracht van kleine, lokale sociale structuren met onderlinge verbondenheid. Dat gevoel van sociale samenhang ervaar ik in Schalkwijk en ik geloof, dat dit ook leeft in de andere kernen van Houten. Iets waar we zuinig op moeten zijn!
Daarom zet ik mij graag in voor NatúúrlijkHouten, de nieuwe lokale partij die zich hard maakt voor samenleven en nabuurschap.
Dit artikel delen: